Ես իմ երջանիկ պահերը նմանեցնում եմ անձրևին։ Անձրևը ,երբ իջնում է երկնքից, իմ մեջ ստեղծում է երջանկություն։ Անձրևը իր մեղմ ու նուրբ կաթիլներով ստիպում է ինձ խորանալ երջանկության մեջ։ Հիմա մյուսները կմտածեն, թե այդպես չէ, բայց ինձ համար երջանկությունը հենց անձրևն է, որովհետև ես երջանկության խորհրդանիշեր եմ համարում նրբությունը ու հանգստությունը։ Մյուսների համար արևը ,արևոտ ու տաք եղանակն է ասոցացվում երջանկության հետ, բայց ես համարում եմ ,որ անձրևը ավելի է հանգստացում, որովհետև իր կաթիլների հերթական բախումները հատակին իմ հոգում արթնացնում են հանգստություն, և ես մի պահ ուզում եմ ամեն ինչ թողնել,հոգսերը մոռանալ և սկսել ապրել հանդարտ։ Նրբություն, երջանկություն ու հանգստություն ինձ պարգևում է մեղմ անձրևը, որը երկնքից թափվում է ցած։
Գրոց-Բրոց 