Երբ ես ընկնում եմ մտքերի մեջ, հոգիս ալեկոծվում է ծովի պես:
Ծովի պես են լինում մարդիկ, երբ տխուր ու մռայլ է լինում իրենց կյանքը, երբ ունեն իրենց մեջ զգացմունքներ, որոնք չեն կարող արտահայտել նույնիկս ամենամտերիմներ մոտ, պահում են իրենք իրենց մեջ: Չեն կարող լինել ազատ իրենց շրջապատում, այդ պատճառով լինում են կաշկանդված, հաճախ տխուր, և տխրությունը փոձում են նույնպես ցույց չտալ: Մարդկանց հոգին լինում է մռայլ ու տխուր իրենց շրջապատի պատճառով, երբ շրջապատը անվստահելի է լինում, և դու պետք է զգացմունքներդ քո մեջ պահես և կիսվես ինքդ քեզ հետ` ինքդ քեզ խորհուրդ տալով: Զգացմունքները քո մեջ պահելուց լինում ես նյարդային, ինչը ևս խանգարում է կայուն շրջապատ ունենալուն: Մարդիկ պետք է գտնեն իրենք իրեն հենց այդ ծովում…
Գրոց-Բրոց 